Roman Niewiarowicz

Aktor, reżyser teatralny, dramatopisarz i scenarzysta. Studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie (zaliczył 2 semestry). Służył w 14 pułku ułanów jazłowieckich. W latach 1921-23 i 1925-31 występował w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, w 1927 zadebiutował na tej scenie jako reżyser. W następnych latach grał i reżyserował we Lwowie i Warszawie. W czasie okupacji był głównym reżyserem w warszawskim jawnym Teatrze Komedia (1940-42). Równocześnie był szefem jednej z brygad kontrwywiadu ZWZ-AK. Kierował m. in. akcją likwidacji aktora-zdrajcy Igo Syma (1941). Został aresztowany 17.05.1943 i osadzony na Pawiaku, potem więziony we Lwowie, skazany na śmierć, a po zmianie wyroku wywieziony do obozu koncentracyjnego w Gross-Rosen. Po wojnie sąd weryfikacyjny ZASP-u przyznał, że represje spotkały go za działalność niepodległościową, ale jako reżyser nadużył tego stanowiska dla własnych korzyści materialnych oraz ambicji autorskich i reżyserskich (przygotował 16 inscenizacji, w tym siedmiu sztuk własnych) i pozbawił go w 1945 uprawnień organizacyjnych na jeden rok oraz prawa zajmowania w teatrze stanowisk artystycznych na 3 lata, a także udzielił surowej nagany. Jednakże już w sezonie 1945/46 Niewiarowicz grał i reżyserował w Teatrze Miejskim we Wrocławiu, a od roku 1946 na scenach krakowskich: w Starym Teatrze (1947/48), Teatrach Dramatycznych (1948-54) i Teatrze im. Słowackiego (1954-68). Po przejściu na emeryturę w 1968 zamieszkał w Warszawie. Działalność sceniczną łączył z pracą literacką, był autorem popularnych komedii i fars grywanych często w latach 30. Był reżyserem słuchowisk radiowych, współautorem scenariuszy filmowych. W filmie wystąpił tylko raz, w "Awanturze o Basię", gdzie stworzył kapitalną postać aktora Walickiego. Współpracował m. in. z "Przekrojem", "Tygodnikiem Powszechnym". Zmarł w Warszawie, pochowany na Starych Powązkach (kwatera 116 – 4 – 17/18). [Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl].