Los człowieka (1959)

Andriej Sokołow, oczekuje na przeprawę promową. Wraz z nim czeka przypadkowy mężczyzna, który wysłuchuje opowieści o losach Andrieja podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Andriej był do wybuchu wojny prostym cieślą, który miał dom i kochającą żonę oraz syna. Jednak wraz z atakiem Niemiec hitlerowskich na ZSRR w 1941 roku, został powołany do wojska i służył jako kierowca ciężarówki. Ciężko ranny trafił do niewoli, w której dzięki własnemu sprytowi, w obozach koncentracyjnych udaje mu się przetrwać aż do 1944 roku, kiedy to ucieka. Ponownie walczy w szeregach armii, jednak z jego domu pozostają już tylko gruzy, a żona ginie. Jedyną nadzieją trzymającą go przy życiu jest syn – bohaterski kapitan artylerii, którego również dosięga śmierć tuż przed kapitulacją III Rzeszy. Cztery lata wojny uczyniły z Sokołowa ludzki strzęp – nie ma nikogo. Jego uwagę zwraca włóczący się po zabłoconych ulicach, brudny i wygłodniały chłopiec. Sokołow okłamuje malca, że jest jego ojcem i przygarnia sierotę.