Ptaszki, sieroty i głupcy (1969)

Hippisowska wyprawa w głąb słowackiej duszy, podejmowana przez jednego z najbardziej oryginalnych twórców słowackiego kina, Juraja Jakubisko, cieszącego się przyjaźnią samego Felliniego. W świecie cynicznej przemocy i utraty złudzeń porusza się troje młodych - Yorick, Andrej i Marta. Utrzymują się przy życiu tylko dzięki własnemu szaleństwu - regule gry w wolność w świecie bez wolności, podtrzymywanej filozofii radości i miłości. Żyją, bawią się, kochają, nienawidzą i umierają. Czytelna alegoria sytuacji w Czechosłowacji czasu "normalizacji" - zakazana w kraju, natomiast z powodzeniem rozpowszechniania za granicą.