Opowieści księżycowe (1953)

Opowieści księżycowe to romantyczna i posępna baśń o garncarzu, który uciekł od swego domowego szczęścia w marzenia, by potem odnaleźć się jeszcze samotniejszym i nieszczęśliwszym. Niezwykła subtelność, umiejętność nadawania ukrytych znaczeń codziennym sytuacjom i przedmiotom, wreszcie niezauważalna zdolność panowania nad nastrojami postawiły Mizoguchiego w rzędzie klasyków, których dzieła posiadają doskonałą spójność treści i formy.