Upiory (2025)

Pięcioosobowy dramat rodzinny w trzech aktach, napisany w 1881 roku podejmuje temat uwikłania ludzi w „upiorną” przeszłość własnych przodków i dziedziczenia konsekwencji ich czynów i doświadczeń. Upiory przeszłości wciąż powracają, a tak naprawdę nigdy nie odeszły. Każdego z bohaterów toczy ten sam wirus: „grzechy ojców” przechodzące na dzieci, klątwa, synonimiczność ról kata i ofiary. Przemoc, tak skrajna i bolesna, okazuje się być fundamentem mitu mieszczańskiej rodziny – sielankowej i dostatniej w każdym obszarze. Ibsen nie tylko demaskuje „małżeńską ekonomię” ale też punktuje porażkę patriarchatu. Anna Augustynowicz chce opowiedzieć tę rodzinną historię z punktu widzenia Osvalda.